Shot Fic : You don't die before me : Minho x Newt

ข้อมูลเบื้องต้น

 หวัดดีค่าา~ เรื่องนี้มี spoii(มั้ง) นะค่ะ บอกไว้ก่อน แฮะๆ เนื้อเรื่องก็เอามาจากหนังสือบ้างกับจิตนาการ และมโนเองเหมือนเดิมค่ะ ฮ่าๆๆ

    พยายามแต่งให้ดีกว่าเดิมมากกกๆๆ (เรื่องเก่าหลงกดลบ ฮืออT^T) สนุก ไม่สนุก ยังไงก็ให้คำแนะนำด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่าา ~ >3<


 

 

เหมียวหง่าว

เนื้อเรื่อง

You don’t die before me.

         หลังจากที่นิวท์และทุกคนรอดออกมาจากวงกตได้ เขาคิดว่าตัวเองจะเป็นอิสระจากองศ์กรบ้าๆนั่น และดุเหมือน สภาพความเป็นจริงจะไม่เป็นเช่นนั้น สถานที่แห่งนี้ดูเลวร้ายกว่าวงกตนั้นหลายเท่า เขาไม่รู้ว่าตัวเอง จะมีชีวิตรอดออกไปจากที่แห่งนี้ได้อย่างไร

           “นิวท์”

        “…”

         “นิวท์”

         “…”

        “นิวท์!!!”

    มินโฮเดินเข้ามาทักอย่างดัง จนคนถูกเรียกสะดุ้งตกใจ

         “อะไรของนาย! เข้ามาทำไมเงียบๆ”

  ร่างบางหันไปค้อน ด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดและตกใจ

       “ฉันเรียกนายต้องหลายรอบ แต่นายไม่ได้ยิน คิดอะไรอยู่ หืมม”

 มินโฮถามพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ และอมยิ้ม จนแทบมองไม่เห็นตาของหนุ่มเอเชีย

       “เปล่า…ทำไมต้องยื่นหน้ามาด้วย”

นิวท์ตอบ และก้มหน้างุดลง หลบสายตามินโฮที่จ้องมา

     “เฮ้นิวท์ นายเป็นอะไรบอกฉันมาสิ”

 มินโฮเอื้อมมือมากุมมือนิวท์ไว้ ทันทีที่มือหนาสัมผัสเข้ากับมืออันบอบบาง

    ตึกตึก ตึกตึก

 เสียงหัวใจของนิวท์ก็เต้นไม่เป็นจังหวะ บวกกับแก้มที่ก่อนหน้านั้นขาวซีด แต่ตอนนี้กับแดงก่ำเหมือนมะเขือเทศสีแดงสด ทำให้นิวท์ต้องเบือนหน้าหนี

    “ฉ…ฉันแค่คิดว่า..จะมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้รึป่าว”

 นิวท์ตอบเสียงตะกุกตะกัก แต่ก็ยังเบือนหน้าหนีมินโฮอยู่ จนมินโฮต้องจับหน้าของนิวท์ให้หันมามองเขาไว้

ฟึบ

ทำให้มินโฮเห็นแก้มของนิวท์ที่แดงขึ้นสีระเรื่อ ด้วยความเขินอาย เขาจึงยิ้มบางๆ ให้กับความน่ารักของนิวท์ ก่อนจะพูดว่า

    “นายต้องรอดสินิวท์ ฉันจะปกป้องนาย ไม่ปล่อยให้นายต้องเผชิญอันตรายคนเดียว ฉันจะอยู่เคียงข้างนายนะ นิวท์”

   ทันทีที่พูดจบ ร่างบางก็ดึงร่างของมินโฮ เข้ามาสวมกอดแน่น มินโฮยิ้มก่อนจะกอดตอบนิวท์อย่างอ่อนโยน

   อ้อมกอดของมินโฮนั้นแฝงไปด้วยความอบอุ่น และแข็งแกร่ง ทำให้นิวท์รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

 แต่แล้วอยู่ดีๆ ความคิดที่นิวท์กลัว...กลัวว่าจะเสียมินโฮไป กลัวว่าหากเกิดอะไรขึ้นเขาอาจจะไม่ได้เห็นมินโฮอีก ขอบตาของนิวท์ก็เริ่มร้อนผ่าว น้ำใสๆไหลรินออกมา

        “น…นิวท์..นายเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”

   มินโฮรับรู้ถึงอาการสั่นสะอื้นและน้ำตาที่เปื้อนเสือของเขา

         “ฉ…ฉัน..กลัว..กลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้านายอีก กลัวจะเสียนายไป ฮึก”

นิวท์สะอื้นและร้องไห้หนักกว่าเดิม มินโฮจึงกระชับกอดนิวท์ให้แน่นกว่าเดิม และปลอบร่างบางอย่างอ่อนโยน

       “นายไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น จะไม่ทิ้งนายไป ไปทิ้งนายให้อยู่คนเดียวโดยไม่มีฉันเด็ดขาด ถ้านายเป็นอะไรไปฉันคงอยู่ไม่ได้ ฉันจะปกป้องนายและดูแลนายด้วยชีวิตของฉัน นิวท์ ฉันสัญญา”

   นิวท์ผละจากอ้อมกอดของมินโฮและพูดเสียงอู้อี้

      “สัญญา นายสัญญาแล้วนะ”

    “อื้ม ฉันสัญญา”

นิวท์เงียบไปสักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้น ทำให้มินโฮเห็นคาบน้ำตาที่เปอะเปื้อนใบหน้าหวานของนิวท์ จึงเอื้อมมือมาเช็ดน้ำให้

    “มินโฮ ฉันมีอะไรจะขอร้องนาย”

   “อะไรเหรอ ว่ามาสิ”

 มินโฮพูดทั้งทีมือยังเช็ดน้ำตาให้ใบหน้าหวานอยู่

   “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน..ฉันขอร้องให้นาย พาทุกคนและตัวนายเองรอดออกไปจากที่นี่ให้ได้ และนาย..จะต้องอยู่ให้ได้นะ..ถึงแม้ว่าตอนนั้น..ฉันอาจจะไม่ได้อยู่..กับนายแล้ว..ก็ตาม”

 มือที่กำลังเช็ดน้ำตา หยุดชะงัก ลัมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจคำที่ถูกเอ่ยออกมา

     “นายพูดอะไรของนาย นิวท์”

นิวท์ไม่ได้ตอบคำถามมินโฮ เพียงเอ่ยขึ้นแค่ว่า

    “สัญญาสิ มินโฮ”

  “..”

   “มินโฮ..”

   “ทำไม..นายพูดแบบนี้”

   “ฉันขอร้องนายนะ มินโฮ”

    “..”

   “สัญญากับฉัน..มินโฮ”

ร่างบ่างเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างแผ่วเบา และมองหน้าเขาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความจริงจัง จนมินโฮอดใจหายไม่ได้ ดึงคนตรงหน้า เข้ามาสวมกอดแน่น ราวกลับกลัวคนตรงหน้าหายไปจริงๆ

    “ฉันสัญญา..ไม่มีทางที่จะเกิดอะไรขึ้นกับนายแน่นิวท์ ฉันบอกแล้วฉันจะปกป้องนาย นายต้องไม่มีทางเป็นอะไร ฉันจะพานายออกไปจากที่ปลวกๆนี่ เราจะไปด้วยกัน นายต้องอยู่กับฉันจนเรารอดออกไปจากที่นี่ด้วยกันเข้าใจไหมนิวท์”

 นิวท์ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่กอดตอบคนตรงหน้าให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ ก่อนที่เวลานั้นจะมาถึงจริงๆ

      “ฉันรักนาย นิวท์”

มินโฮเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น

     “ฉันก็รักนาย มินโฮ”

นิวท์ตอบและกอดตอบมินโฮ

      “ฉันสัญญา ไม่ว่าจะยังไง...ฉันจะไม่ให้นายตายก่อนฉันเด็ดขาด”

     “นาย....”

ร่างบางไม่ได้ตอบมินโฮ เพียงแต่เอ่ยขึ้นมาเบาๆ

    “…”

   “อย่ามา…สัญญาสิ่งที่..”

    “…”

   “เป็นไปไม่ได้สิ..”

   “…”

   “มินโฮ..”

มินโฮ เขาไม่อาจรู้เลยว่าจะเจออะไรต่อไปในวันข้างหน้า ?

        ไม่อาจรู้ว่า จะทำตามคำขอร้องของนิวท์ได้ไหม ?

        ไม่อาจรู้ว่า เมื่อเวลานั้นมาถึงเขาจะยังเห็นนิวท์ยืนเคียงข้างเขาอยู่รึป่าว ?

แต่ ตอนนี้สิ่งที่มินโฮรู้ก็คือ เขาจะรัก ปกป้อง และดูแล นิวท์ให้นานที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้.

นิวท์ เขารู้เพียงว่า เวลานี้เขาจะทำทุกอย่างให้มินโฮมีความสุข มีชีวิตรอด และดำเนินชีวิตต่อไป เขาจะจดจำสิ่งดีๆ

         ที่มินโฮมีให้ ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะกลายเป็นแค่อดีตและความทรงจำของเขา

         เผื่อว่า วันข้างหน้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาจริงๆ เขาจะได้ไม่มานั่งเสียดาย เพราะว่า อย่างน้อย เขาก็ได้รัก

         และทำให้มินโฮมีความสุข..

และ นิวท์ก็ยังได้รู้อีกว่า มินโฮเองก็รักเขาเหมือนกัน..

         ...แค่นี้ก็พอแล้ว...

_____________________________________________________________________________________________

 แฮะๆ เป็นยังไงอ่ะ ยาวกว่าเรื่องแรกนิดนึง(หลงกดลบเรื่องแรก TT) เนื้อเรื่องกับภาษาอาจไม่สวย และดูวกไปวนมlบ้าง
ยังไงก็ขออภัยนะค่ะ ผิดพลาดอะไรยังไงก็แนะนำหรือติเตือนได้เล้ยยยย ฮ่าๆ ...ยินดีรับฟังค่าา : D

***ปล.เรามีปัญหากับชื่อเรื่อง มันอาจไม่เข้ากับเนื้อเรื่องยังไงก็ไม่ว่ากันเน้ออ : )